Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του ουροποιητικού συστήματος υπάρχει μια ποικιλία θεραπευτικών επιλογών όπως ειδικές συσκευές υποστήριξης καθώς και ορισμένες χειρουργικές παρεμβάσεις.
Κάποιες φορές οι ασκήσεις της πυέλου είναι αρκετές για την διαχείριση του προβλήματος, ενισχύοντας τους μύες του πυελικού εδάφους ( π.χ οι ασκήσεις kegel – με ή χωρίς τη βοήθεια κολπικών κώνων – που συνιστώνται συχνά πριν και μετά τον τοκετό).
Κολπικά ένθετα μίας χρήσης, ή επαναχρησιμοποιούμενες συσκευές σιλικόνης, εισάγονται στον κόλπο για την υποστήριξη της λειτουργίας του ουροποιητικού ενώ η τοπική κολπική θεραπεία με οιστρογόνα (π.χ. κρέμες ή δισκία) μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ακράτεια ώθησης. Η από του στόματος χορήγηση ορμονικής θεραπείας δεν φαίνεται να είναι αποτελεσματική.
Για ακόμα μια φορά ο τρόπος ζωής μπορεί να λειτουργήσει ως μέσο πρόληψης ή και αντιμετώπισης της ακράτειας ως ένα βαθμό.
Για παράδειγμα το κάπνισμα, η παχυσαρκία, και η υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης λειτουργούν επιβαρυντικά. Χάνοντας βάρος, και μειώνοντας την ποσότητα υγρών που καταναλώνετε ημερησίως μπορούν να μεταβάλλουν την έκταση του προβλήματος.
Τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν το σύνδρομο, γνωστό ως ‘υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη,’ ενώ κάποιες φορές η χειρουργική επέμβαση κρίνεται καταλληλότερη ανάλογα με τα αίτια του προβλήματος.
Σε κάθε περίπτωση η ορθή αξιολόγηση οφείλει να προηγείται πριν από οποιαδήποτε ιατρική ή χειρουργική θεραπεία.